محطات

محدش يقدر ينكر ان الدنيا دى مش الجنة, و لا كلها اوقات سعيدة, و لا كل تجاربنا فيها تجارب تعيسة و محزنة

الدنيا هى الدنيا , فيها كده وكده. و حياتنا هى حياتنا, فيها الاوقات السعيدة و الاوقات المحزنة
انما ليه لما بحب افتكر تاريخى فى الحياة, بحس دايما ان الحزن كانت مدته طويلة قوى, انما الفرح بيبقى لحظات!
النهاردة انا مش ناوية اتكلم عن اللحظات السعيدة, و انما فكرة كده فى دماغى, و عايزة اتكلم عن لحظة حزينة
فى رأيى ان ماضى الانسان بيتكون من تجارب بيمر بيها, وبيعشها. و بيتبقى التجارب دى عبارة عن محطات.
فى محطة حياتك مش بتقف عندها و لا بتاخد بالك منها
و فى محطة تانية بتهدى عندها شوية و تلمحها من بعيد بس ما بتوصلش انك تقف عندها
محطة غيرها تقف عندها تبكى علي اطلالها, و تقضى شوية وقت هناك, و تفضل روحك متعلقه بيها فترة من حياتك, بس بتقدر فى الاخر انك تعديها و تفوتها, و لما تفتكرها بعد كده ما بتمثلش بالنسبه ليك الا تجربة و عدت
اما اسوأ المحطات, فهى تلك المحطة الى حياتك كلها بتقف عندها, حتى بعد ما للمحطة تعدى و تكمل مشوار حياتك, تفضل عنيك عليها و فاكرها دايما. و تصبح كأنسان ماشى بظهرة فى طريق سريع مليان عربيات نقل
كل ما تفتكر التجربة الى مرت بيك دى, تلاقى مشاعرك ما هديتش, و كأنك لسه بتعيش التجربة من اول و جديد. و كان عمر لم يمر عليها
مش هطول اكتر من كده, لأنى حابه ان كلامى يبقى من خلال الردود (ده لو هيبقى فى ردود من الاصل) ة
.
انا هتكلم شوية عن محطة من النوع الثالث فى حياتى

.

كانت فترة من النوع الاربع – بتاع عربيات النقل - بس الحمد لله قدرت انى اتخاطاها و انقلها للمرحلة الثالثه.
طبعا اكيد كانت فترة صعبه على اى حد, انه يخسر اعز صديق ليه, و على حاجة بسيطة, بس هى فعلا مش بسيطة بالنسبة للأصدقاء. انك تحس انك بالنسبه لصديقك ماتفرقش معاه. او انك بالنسبه له –استبن- و الله لقيت الى يملى وقتى و يسلينى اكتر منه, و ايه المشكله , تتركن فى شنطة العربية. انا طبعا متأكده ان صديقتى ما كانتش بتفكر بالاسلوب ده, بس وصلى انا كده.
مش هتكلم طبعا بتفاصيل, لأن الشخص ده يهمنى, و انا دوقتى بحبها زى زمان بس مش اكتر طبعا.
أكتر حاجه كانت بتألمنى وقتها, ان صداقتها كانت جايه فى وقت انا محتاجلها فيه جدا, و هى كانت عارفة كده, و الوقت الى اتفقنا فيه, كنت فى اشد الحاجه اليها.
وقتها كنت فقدت الايمان بالصداقه – و لو بشكل مؤقت – و عرفت ان الواحد لما يقرب من حد قوى, بينجرح منه بسهولة, و الجرح بيبقى قوى
بس الفترة دى كنت ترجمت مشاعرى فى كلمات, يمكن تبقى اوضح , و اكيد اعنف
بس بعد مرور اكتر من 4 سنين , اتخاصمنا, و اتصالحنا, و قربنا و بعدنا
انا حابه انى اقول لصديقتى, انى بحبها, واتعلمت منها كتير, و ان يمكن فى فترة من فترات حياتى, كانت بالنسبالى ازمة حياتى, بس انا لما بفتكر الفترة دى دوقتى, بلاقى من جوايا, مسامحاها, و مبفتكرش احاسيس صعبه انا كنت بمر بيها
و دوقتى هسيبكم مع .....
.
صديقتى
الى صديقتى

اخر ما أكتب إليك ها هو

اتيه فى اخر لحظات فى عمر صداقتنا

فإن ما بيننا مهما كانت تسميته

يلفظ أنفاسه الأخيره

لن ألوم و لن أعاتب

لأننى لست أدرى من الظالم و من المظلوم

لن أقول ليتنى أعرف لم فعلت ما فعلتين

لم ضحينا بحب السنين

لن أطلب منك تبريرا

فتبريرك قد وجده قلبى

لن أطلب منك إعتذارا

لأن هذا ما يرفضه عقلى

لكنى أطلب منك إحتمالا لما هو ات

لأنه أت إذ وافقنا أم أبينا إذ إحتملنا أم ضعفنا

كل ما أريد قوله.... شكرا

أشكرك على كل لحظه قضيناها معا فقد كانت من أجمل لحظاتى

أشكرك على حبك لى فقد كان حبى متبادلا

أشكرك على تعليمى كيف تكون الصداقه و حب الغير

فقد كنا نحن الأثنتين فى مدرسه

كنا فيها المدرستان الوحيدتان

و كنا فى نفس الوقت التلميذتان النجيبتان

لكنى لست أدرى لم رسبنا فى أول إختبار لنا

و لكنى أتمنى لك أن تنجحى فى إختبارك التالى

و لكنى لن أكون وقتها أشاركك الأختبار

فأنت قد وجدت لى بديلا

فأرجو أن يكون بديلا صالحا